Eveline van Duyl
Locatie 1: Voormalige Gemeentehuis
Eveline van Duyl zoekt naar duiding, verklaringen. En heeft een sterke behoefte om zich te confronteren met ideeën, manieren hoe te leven, Zo kwam zij als vanzelf bij de filosofen terecht. En bij het denken zelf. Het fascineert haar dat filosofen, net als kunstenaars, in afzondering en stilte hun werk doen. Tegelijkertijd leven ze, eten ze, hebben ze lief of haten ze.
”Het spanningsveld tussen al die ‘verheven’ gedachten en de dagelijkse beslommeringen en beheptheden van de filosofen, dat is wat ik in mijn beelden onderzoek. Het gave, perfecte van de theorieën en de weerbarstigheid van het gewone leven. De vroeger of later tragische verlorenheid van ieder persoon.”
Voor Eveline van Duyl gaat het om het fenomeen ‘filosofie’, het ultieme nadenken. Dat al duizenden jaren gebeurt omdat het de kern aanraakt van ons bestaan. Wat is een mens? Wie ben ik, wie ben jij, en wie zijn die anderen? Er zijn ook beelden die algemener zijn, niet specifiek een bepaalde persoon ‘uitbeelden’. Die de menselijke conditie als onderwerp hebben, maar hun voedingsbodem is dezelfde.
Locatie 5: Oude School
De drie beelden met de titel ‘Divine inspiration’, die Eveline van Duyl in de oude school exposeert staan op een hoge tafel. Meer een plek voor de geest dan voor de aarde. Geïnspireerd worden is de geest krijgen, bezield of bewogen worden en gaat aan het denken vooraf. Het goddelijke kan letterlijk worden opgevat, maar ook abstract. Komt inspiratie via het hoofd en van buiten? Of kan het ook van binnen komen, als je toegang hebt tot delen van je brein die je niet bewust gebruikt?
De middelste kop is opgebouwd uit lagen blank hout en maakt een ascetische indruk. Op het hoofd zes kleine bollen in verschillende kleuren. Gebundeld licht, energie, de verbinding tussen aarde en hemel. Het beeld straalt evenwicht uit. Zeker in vergelijking met de twee ernaast. De kop links is expressief vormgegeven en vervuld van emotie. Een witte vlam dringt het hoofd binnen op de plaats van het ‘derde oog’. De kop rechts, is zwartgeblakerd en maakt een geteisterde indruk. Drie ‘vingers’ raken de kop. Is de inspiratie hier niet welkom? Of tevergeefs? Tegenover de tafel, op de vloer, een stapel broden. De geest kan – op deze aarde althans – niet zonder lichaam…