Jan Fabre
Locatie 2: Sint Baafskerk
Jan Fabre is een de weinige kunstenaars die actief is op drie terreinen: theater, literatuur en beeldende kunst. In alle gevallen zoekt hij de grenzen op. In veel van zijn werk is Fabre zelf concreet aanwezig in de vorm van zijn eigen gestalte of kop.
In de Sint Baafskerk tonen we 13 ‘Hoofdstukken’, waarin Fabre verschijnt met diverse gelaatsuitdrukkingen en uiteenlopende horens. De mens als dier, de man als strijder. Vol opsmuk tot het potsierlijke toe. Maar ook de mens als overlever in de jungle van het bestaan. Fabre noemt zelf het thema van het 15de-eeuws zinnespel Elckerlijc als inspiratie. “Elk mens moet sterven. Ik ben als een ander, ik ben die ander! De thema’s zijn een soort maskers. Achtereenvolgens beeld ik mezelf uit als gangster, clown, punker en zelfs als dommerik met ezelsoren. Ik heb er ook een met een denkpriem die uit mijn schedel groeit. Al die geweien zijn een soort kronen, antennes, maar evengoed verdedigingsmechanismes. Het is een onderzoek van het landschap van de fysionomie. Ik heb er mezelf uitgebeeld tussen mijn twintigste en tachtigste.”
‘De man die het vuur geeft’ is een beeld uit het dagelijks leven: Fabre is een verstokte roker. Maar het is ook een verwijzing naar de Griekse held Prometheus die de mensheid het vuur bracht en daardoor zowel inspiratie als kracht en inzicht gaf. In de ogen van Fabre doet een kunstenaar iets vergelijkbaars. Het beeld raakt aan de verhouding met de Goden. Prometheus gaf eigenlijk een stuk van de macht van de Goden aan de mensen. De relatie met hogere machten speelt ook in ‘De man die het kruis draagt’ een hoofdrol. Wie zo’n geladen symbool op zijn hand kan laten balanceren, etaleert bijzondere kwaliteiten. Maar neemt ook een – wellicht onverantwoord – risico.
‘De man die op het water schrijft’ heeft ook nogal wat betekenislagen. De zeven badkuipen verwijzen naar de zeven dagen van de week en daarmee ook naar de Schepping. De zesde kuip is symbool voor de zaterdag, de dag waarop God de mens schiep. Fabre’s vinger op het water herinnert aan die waarmee Michelangelo Adam tot leven liet wekken. En water staat symbool voor leven, ook in evolutionaire zin.