‘Beersel’ (2007)
Foto: Bedrich Eisenhoet

‘Eupen’ (1993)
Foto: Wietse Jongsma

°1940
Het werk van Lohaus kan je zien als een reeks van besliste incisies, die een
eind maken aan een tijd van kijken en overwegen. (De aflopende wekker
kerft de lucht als een beitel.) Tegelijk blijven deze incisies huiveren aan de oppervlakte. Lohaus werkt met heel hard hout, dat zich niet makkelijk leent tot bewerking. Zijn inscripties zijn minimaal. Soms wordt het hout enkel beroerd met krijt.
Door het ondiepe van de inscripties, verkrijgt het werk van Lohaus iets architecturaals. De sculptuur wordt een voorwerp met een fascinerende huid, die er van dichtbij uitziet als een landschap. De bronzen sculpturen zijn architecturale modellen voor reusachtige bouwwerken: altaren, kapellen, hunebedden.
Tegelijk liggen de grote, zware balken als littekens op de huid van de aarde