‘Bob’, ‘Daantje de Ouder’, ‘Soliman’ (2017)
Polystyreen, jesmonite, staal, acrylverf
Getoond tijdens de tentoonstelling ‘Gezelligheidsvereniging De Bovenkamer’, bij Mieke Van Schaijk, Den Bosch, 2018
Foto: Joaquin Cortes

°1985
‘Is het verlangen naar een natuurlijke gang van zaken debiel?’ Deze vraag wordt gesteld door een personage in een hoorspel van Gijs Milius, waarin twee heren hun kinderwens bespreken.

Ooit berichtte ik over mijn eerste ontmoeting met Gijs Milius in een parkje in de Brusselse Noordwijk waar we, omringd door spelende kinderen en filosoferende moeders, zagen hoe met gras begroeide heuvels de achterliggende torengebouwen verkleinden, alsof we ons in een maquette bevonden. Milius vertelde mij een grap over twee mannen die vanuit het noorden en het zuiden van Parijs naar de Seine wandelen en elkaar vanaf beide oevers menen te herkennen. In het midden van een brug gekomen, zien ze dat ze zich allebei hebben vergist.

De schilderijen, tekeningen, hoorspelen, muziekstukken en beeldhouwwerken van Milius lijken heel erg op échte kunstwerken, maar als we ze van dichtbij bekijken, zien we dat we ons hebben vergist en dat ze veel beter zijn dan kunstwerken die we van ver als dusdanig herkennen: veel nieuwer, veel grappiger, veel vrijer, veel wonderbaarlijker.