‘Banana Dream’ (2016)
Geglazuurde keramiek, aluminium sokkel, ca. 140 x 70 x 50 cm
Foto: We Document Art

°1982
Van San maakt sculpturen die tot ons spreken zonder figuratief of geometrisch te zijn. Dat is uitzonderlijk. Daarnaast kan zij ook beeldhouwen (vormen tot leven brengen) met kleur. Dat is even uitzonderlijk.

Vrijwel alle kunstenaars die keramische sculpturen maken (ook die van vandaag) maken asbakken of vazen. Soms maken ze van die vaas een vrouwelijke figuur door er borsten aan toe te voegen, soms maken ze er een uil van. Maar het blijven vazen: verlengde, met gladgestreken worstjes opgehoogde asbakken. Bij Van San zien we iets heel anders gebeuren. Vertrekkend vanuit het gegeven dat keramische sculpturen hol moeten zijn (omdat ze anders barsten tijdens het bakken) en niet verstevigd kunnen worden met een metalen geraamte, ontwikkelde ze verschillende technieken (anders dan de verlengde asbaktechniek) om torens te maken. Door dit op een leesbare manier te doen, bijvoorbeeld door met de duim geplette kelkjes aan elkaar te hechten, maakt ze metasculpturen, die het oude gesprek tussen beeldhouwers als Rodin (‘le passage du trou à la bosse’), Henry Moore (‘the science of holes and bumps’) en Brancusi (‘trouw aan het materiaal’) verderzetten.